Staphylococcus Aureus:Resistencia a os antibióticos

Staphylococcus Aureus desenvolveu mecanismos para sobrevivir aos B-lactámicos e outros fármacos. A comezos da segunda década do século XXI, máis do 80% das cepas de S.Aureus son resistentes a penicilina.

• S.A. resistente a vancomicina: éste aislouse en Xapón, Estados Unidos e ouotros países.Esta resistencia dáse en pacientes que estiveron cun tratamento prolongado de vancomicina; e, este tipo de resistencia está relacionada cun incremento na síntese da parede celular e non aos xenes van enterocócicos como se creía.
• A resistencia de S.A. a antimicrobianos como tetraciclinas, eritromicina, e aminoglucósidos entre outros, está mediada por plásmidos.
• A resistencia a meticilina, nafcilina e oxacilina é independente da producción de B-lactamasas; e está codificada e regulada por unha serie de xenes que se atopan na rexión do cromosoma de S.A. chamada Staphylococcal cassette chromosome mec ( SCCmec, casete cromosómico estafilocócico). Existen varios tipos de SCCmec, los de tipo I, II y III asócianse con infeccións intrahospitalarias e poden conter xenes que codifiquen a resistencia para outros antimicrobianos. Os SCCmec de tipo IV estás relacionados con cepas de SARM extrahospitalarias.

Resistencia a los antibióticos: